Jólaglögg í gær heima hjá Kaju. Ákvað að fara auðveldu leiðina og taka tvo t-bana í staðin fyrir tvo strætóa og einn t-bana, svo ég labbaði upp í Nydalen á fínu t-banastöðina og ég verð að segja að eftir nokkrar mínútur bíðandi eftir t-bananum þá voru fuglahljóðin og ljóðalesturinn sem ómuðu úr ljósagöngunum farin að verða ansi pirrandi (já það er einhver kona sem les eitthvað ljóð, eins og fuglasöngurinn sé ekki nóg) Loksins, loksins kom t-baninn. Ég rétt náði svo næsta t-bana á Majorstuen, hljóp inn í vagninn og fyrsti maðurinn sem ég sá þar inni var Stian bekkjarfélagi minn, held að þetta sé nú bara í fyrsta skiptið sem ég hitti einhvern sem ég þekki í t-bananum, líkurnar eru nú ekki svo miklar því þótt maður sé í sama t-bana þá er maður sjaldnast í sama vagni. Það var svo góð mæting hjá Kaju, næstum því allir komu bara og það var jólaglögg og jólagrautur með möndlu, jólamandarínur og jólapiparkökur. Svo var skipt upp í lið og farið í spurningakeppni, mitt lið var í öðru sæti og það var ekki mér að þakka, varð að játa fáfræði mína um eina virka eldfjallið í Noregi (ha er Noregur með eldfjöll?) höfuðstað Lapplands (ó er Lappland með sinn eigin höfuðstað?), hvaða land er með einlitan fána (ööö???) og svo auðvitað hvaða norsku rithöfundar hafa fengið nóbelsverðlaun (ég veit hvaða íslenski rithöfundur hefur fengið nóbelinn!)
Auðvitað fékk ég enga möndlu, ég vinn aldrei neitt en ég át grautinn minn samviskusamlega þrátt fyrir brunabragðið (hvað þýðir það aftur þegar fólk brennir grautinn?) Heimilishundurinn, greyið, fékk auðvitað mikla athygli, hann hefur eflaust séð eftir því að hætta sér inn í herbergi með 50 dýralæknanemum sem voru allir æstir í að kjassa og knúsa hann, var aðeins of mikið af því góða sérstaklega þegar þeir eru ekki líklegir til að lauma að honum piparköku eða öðru góðgæti vitandi að svoleiðis sé ekki gott fyrir hunda.

Ég var að fatta í dag að á sama tíma eftir viku þá verð ég komin heim í jólafrí!