bjakk eg er med skitalykt fasta i nefinu... Var ad koma ur hundakrufningu, eg er nu ordin vøn tessari venjulegu skitalykt sem er af hundinum sem fer nu ekki batnandi tar sem hann er ordinn nokkra manada gamall, en i dag vorum vid ad skoda innyflin og uff tvilik lykt! og eg sem er ekki alveg komin med fullstarfhæft lyktarskyn eftir kvefid mikla. Auk hins venjulega skurdarhnifs voru nuna dregnar upp storar klippur til ad klippa rifbeinin og tad er bara alls ekkert audvelt ad klippa tau! eftir tvi sem hefur lidid a tessa krufningu ta ber madur meiri og meiri virdingu fyrir skurdlæknum, tad er bara alls ekkert audvelt ad vera skera og skoda hluti og passa i leidinni ad skera ekki a storar ædar og mikilvægar taugar.

Um daginn vorum vid svo ad skoda tarmahreifingar og var i teim tilgangi nokkrum naggrisum fornad, af tillitsemi vid okkur var teim logad fyrir utan stofuna. Vid turftum svo ad sauma trad i litinn tarmabut og tengja hann vid ymis tol og mælitæki og tad var bara allt annad en audvelt, okkur tokst tetta i tridju tilraun og ta gatum vid farid ad sprauta hinum ymsu hormonum a tarmabutinn og sja og mæla samdrættina, mjøg ahugavert.

I gær spurdi svo Griffiths hvort tad væru ekki einhverjir hundaeigendur i bekknum sem vildu koma med hundana sina i einn tima, tad kom einhver skritinn svipur a nokkra i bekknum svo hann glotti bara og leit a hnifinn sem hann helt a og sagdi rolega ad teim myndi nu ekki blæda svo mikid... Einhvern timan i næstu viku eigum vid semsagt ad treifa a lifandi hundum og finna tessa hluti sem vid erum buin ad vera skoda undan farid tvi madur verdur vist lika ad vita hvernig madur fynnur hlutina utan fra en ekki bara ad vita hvar teir eru fyrir innan. Sidasta føstudag vorum vid ad tukla a ku, taka pulsinn og hlusta hana, finna eitlana, skoda slimhimnur o.s.frv. mer hefdi eflaust tott tetta gaman ef eg hefdi ekki verid svona sløpp og vildi helst bara rumpa tessu af og fara heim ad sofa. Jæja eg ætla ad reyna lesa eitthvad adur en eg fer heim.