búin með fermingakvótan í ár, fékk bara úthlutað einni veislu en í sárabætur þá var hún tvöföld. Frændsystkynin mín voru að fermast, þau eru tvíburar. Ég át gjörsamlega yfir mig, veislan var haldin seinnipartinn og var boðið upp á heitan mat, það var úrval af alls konar sallötum og litlum réttum auk þess var fylltur kalkúnn og fylltar grísalundir með meðlæti og svo voru tertur í eftirrétt. Og þar sem fermingarbörnin voru tvö þá varð maður auðvitað að borða tvöfallt. Eftir að afi og amma voru búin að faðma mig í bak og fyrir þá benti afi á lítinn, skeggjaðan og sköllóttan mann og spurði hvort ég væri ekki búin að heilsa upp á Svavar bróður minn. Það eru nú tæp þrjú ár síðan ég sá hann síðan en ég sverð það, ef ég hefði mætt honum út á götu þá hefði ég bara strunsað fram hjá honum án þess að heilsa. Svo ég settist hjá honum og konunni hans og þarna voru einnig systur hans afa sem ég hef ekki séð síðan ég var lítil, "hún er alveg sláandi lík pabba sínum" sögðu þær hver við aðra og kinkuðu kolli "ég hefði bara þekkt hana út á götu... jáh...". En ekki eru ég og Svavar lík, þegar við höfðum setið um stund hvíslaði mamma að mér "hvaða maður er þetta við endann sem þú ert að tala við?" "þetta er Svavar bróðir" "já er það..." Svona er nú fjölskylda mín.